Floep! Het vette bord glibbert een stukje uit mijn hand maar wordt gered door het bestekmandje in de vaatwasser. Ik kijk ernaar en zie een herinnering.
Mijn oma die gekookt heeft. Altijd gehaktballen (een beetje zwart), aardappelen en sperciebonen. Mijn vader, moeder, zus en ik zitten aan tafel en mijn oma schept op. Ze heeft haar aardappelschilschort nog aan en maakt grapjes. Een glimlach op mijn gezicht.
Sterk
Mijn oma was een fantastische vrouw. Ze startte midden in de crisis begin vorige eeuw een winkel. Eerst verkocht ze rollen wc-papier uit het keukenraam aan voorbijgangers. Later kon ze van de winst die ze daarmee maakte het assortiment uitbreiden. Het mondde uit in een druk bezochte winkel in het centrum van een grote stad met rookwaren en kantoorspullen. beroemdheden die in de schouwburg tegenover de winkel optraden, kwamen voor de voorstelling bij haar een rokertje halen en een praatje maken.
Mijn krachtbron
Energiek, vrolijk, belangstellend. Zo herinner ik me mijn oma. Ze overleed bijna 20 jaar geleden. Bij het verdelen van haar spullen, koos ik haar borden. Van die ouderwetse gebroken-witte met bobbeltjes erop en scheurtjes erin. We eten er iedere dag van.
Als ik een moeilijke keuze moet maken, denk ik wel eens aan haar. Ik vraag me af wat zij gedaan zou hebben en wat ze gezegd zou hebben. Dan krijg ik weer nieuwe ideeën en moed om verder te gaan.
Jouw krachtbron
Misschien zijn er mensen in jouw leven die echt een voorbeeld voor je zijn. Waar je kracht uit kunt putten, ook al kun je ze niet (meer) spreken. Dat kunnen vrienden of familieleden zijn, maar ook schrijvers, politici of andere beroemdheden. Er zijn momenten dat je ze heel goed kunt gebruiken. Als je het even niet meer weet, of als je een dip hebt. Bedenk je eens wat zij zouden doen. Het zou je zomaar op nieuwe ideeën kunnen brengen.
Welke mensen zijn op deze manier voor jou een krachtbron op afstand?
Ook meer geluk in je leven?
Meld je dan aan voor je tweewekelijkse gelukstip. Dat is gratis en mèt glimlachgarantie ;-).
Ik ga zorgvuldig om met je gegevens: geen spam of gedoe. Wel meer geluk.
Ik denk ook wel eens aan mijn oma,bij de ene kwam ik graag ,bij de ander niet.
Tineke de Wilde
Nou Tineke de Wilde dat komt mij ook heel bekend voor bij de ene oma gaan logeren en bij de ander met tegenzin op de koffie. Maar aan die lieve oma denk ik ook nog wel eens terug en ze was net zo’n oma als Nancy beschreef altijd met een schort aan en de hele dag bezig met het koken in een pruttelpotje op het fornuis of de kolenkachel
keesjan kempe
Gelukkig hadden jullie in ieder geval één fijne oma. Ik hoop dat de gedachte aan haar kracht geeft.
Dank voor deze mooie tip!
Brengt mij even de herinneringen aan mijn beppe (oma).
Een sterke moderne vrouw die zich door niemand iets wijs liet maken en altijd trouw aan haar eigen gevoel bleef.
Precies dat is wat ik nu ook moet doen!
Goh, wat een belangrijke rol kan je oma eigenlijk hebben, hè? Fijn dat je deze tip als reminder gebruikt.
Mijn tweelingbroer geeft me kracht! Sinds hij er niet meer is leef ik dubbel! Het gaat me heel goed af!
…wat bijzonder dat je het zo kunt ervaren, zeg.
Met je titel zette je me volkomen op het verkeerde been… Breekbare borden en kracht, dan zie ik borden in boosheid breken en je kracht hervinden. Ben ik de enige?
Ik zet je graag op het verkeerde been: dat helpt je om na te denken over de boodschap. Heb je ‘m nu wel?
ik ben zelf oma van 4 kleinkinderen waarvan de oudsten al 18 en 16 zijn, opgeschoten sportieve jonge gasten en het is heel fijn dat ze nog graag eens een weekje bij me komen logeren. de jongste kookt soms heel lekkere dingen en we hebben een super goede verstandhouding. al vroeg praatte ik met hen alsof het wolwassen mensen waren en ze willen ook nog wel eens om raad vragen,,,,,Zo heb ik me mijn oma;s voorgesteld toen ik klein was. Maar die heb ik nooit gekend omdat ze als overleden waren.
Maar ik geniet nu van mijn boys !
Wat leuk om het verhaal eens van de andere kant te horen, Gerrie. Bedankt voor je reactie.
Mensen die je kracht geven. Gisteren heb ik iemand ontmoet die de kracht heeft om te vechten. Zij heeft een neurologische aandoening in haar handen. Nu heeft ze in haar “goede” hand een ernstige peesontsteking. Daardoor kan ze haar handen nu helemaal niet meer gebruiken. Ze kan nog boterham smeren. Maar ze geeft de moed niet op. In het kerkblad heeft ze een oproep gedaan of er mensen zijn af en toe eens voor haar willen koken. Zo krijgt ze toch nog warm eten. Daarnaast raakt ze haar hulp kwijt door de bezuinigingen. Onmisbaar voor haar. Maar ze gaat niet bij de pakken neerzitten, ze laat zich horen. Ze is strijdbaar en ze laat zich niet kisten. Natuurlijk heeft ze het ook moeilijk, maar ze vecht. En dat geeft mij dan ook weer kracht. Als mensen die zoveel problemen hebben, mensen die echt geen kant op kunnen, als die zo blijven vechten? Dan kan ik het ook.